April is de maand van de filosofie en Tommy Wieringa schreef een kordaat essay met als titel 'Optimisme zonder hoop'.

Wat kan ik aan mijn dochters zeggen? "Misschien dit. Wat te HOPEN VERVANGEN door wat te DOEN. ...

Op de vraag voor wie hij plant, zal de landbouwer antwoorden dat men zich niet tevreden mag stellen met het in ontvangst nemen van de goederen van zijn voorouders maar deze ook moet overdragen aan zijn nageslacht. 

Hoop is niet langer de drijfveer in de queeste tegen het afval maar een grondhouding van optimisme zonder oriëntatiepunt. Hoop is in de huidige wereld een kwetsbare gesteldheid gebleken die het je hooguit een tijdje langer doet uithouden en dan breekt; optimisme zonder oriëntatiepunt daarentegen is onafhankelijk van stemmingen en omstandigheden."

Auteur: Tommy Wieringa

Uitgeverij: uitgeverijpluim.nl, maart 2025

“Het NIETS neemt happen uit onze levensvreugde, ons verlangen naar morgen. Wie de wereld liefheeft, lijdt, is bang. 

In het licht van een toekomstdeficit kost het kracht om goede MOED te mobiliseren. Het is een DADELIJKS TERUGKERENDE EXCERCITIE om niet tot somberheid te vervallen om voortdurend het defaitisme af te moeten weren. 

We lijden niet aan het heden per se, maar aan de tijd die onze nazaten te wachten staat. Hun toekomst is onze crisis.”

Auteur: Tommy Wieringa
Uitgeverij: uitgeverijpluim.nl, maart 2025

T. Wieringa citeert een fragment uit Zitten, de praktijk van zen van Nico Tydeman

“Een van de grote gedachten van het boeddhisme is de verontrusting over de eigen inbreng in het geheel van de wereld. Vanuit het handelen bezien is er geen neutraliteit mogelijk. Door mijn geboorte sta ik voor de keus het universum ofwel tot een puinhoop te maken, ofwel onder mijn handen tot een zinvoller en gaver geheel te laten worden.”

“En zo is je lijden tweeledig: je wordt gekweld door de crisis van milieu en klimaat als door de onmogelijkheid om daaraan niet bij te dragen, hoe gering ook, omdat bij na elke stap die je zet met vervuiling en vernietiging gepaard gaat. Je faalt als buitenstaander en als deelnemer. Je bent, zoals je zelf zegt, het logische gevolg van een engagement dat tegen zichzelf in werkt, het slachtoffer van je eigen engagement zelfs, maar er was geen andere weg. Het hielp je. Volmaakt was het niet, maar het heeft geholpen.”p. 55 - 56

Auteur: Tommy WieringaUitgeverij: uitgeverijpluim.nl, maart 2025