Over Mia Maak kennis met mijn pad en passie
Van kindsbeen af stelde ik me die vraag al: 'Wie ben ik? en vooral Wie wil ik zijn?'
In mijn puberteit klonk die zelfs soms heel heftig. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren dat ik in het derde middelbaar bij de psycholoog van het CLB (vroeger PMS) werd geroepen, omdat mijn leraren vonden dat ik te veel piekerde, te veel nadacht.
Zijn geweldige advies klonk indertijd: ‘Je moet minder denken. En als je weer in zulk een piekerfase zit, neem dan een ‘Suske en Wiske’-boek.” En dit zegt niets over de heerlijke strips van Suske en Wiske, maar je kan wel raden dat dit niet het meest bevredigende antwoord was.
In mijn adolescentie werd het wat stabieler, maar nooit voor lang. Ik had een boeiende relatie, twee flinke zonen. En toch bleef de rusteloosheid, de honger naar kalmte en vertrouwen in mezelf wroeten.
Maar wie ging die stillen? Wie was die 'ik' die dit diende klaar te spelen?
Ik ervaar al jaren dat ik ‘vragen stellen’ enorm boeiend vind en dat ik vaak geen klaar en duidelijk antwoord kan vinden. Langzaam heb ik door ervaring, door wijze mensen te ontmoeten, door boeken te lezen geleerd dat twijfel en onzekerheid allemaal bij het leven hoort. Dat het soms kabbelt en soms stormachtig kan zijn en dat je er altijd weer doorheen komt.
En gelukkig maar, een mens is niet te vatten in een aantal kwaliteiten, zowel innerlijk als uiterlijk.
Toch doet de vraag ertoe, want op elk moment stelt het leven je op de proef of dien je mee te deinen. Anders loop je de kans om te breken. Ik houd dus van vragen stellen en bij voorkeur vragen die naar de diepte gaan.
